Vakantie en mijn eerste week met grade 6!

Wat ik toch allemaal weer meegemaakt heb in die twee weken sinds mijn laatste blogpost. Met een koffertje bomvol met leuke en leerzame herinneringen kom ik over iets meer dan een maandje terug naar Nederland. En tot dat moment geniet ik van iedere minuut hier! ;)

Mijn vakantie was mega leuk. Mike en ik hadden een auto gehuurd waarmee we door Fins Lapland zijn gereden. We zijn in Kemi (een stad in Lapland niet ver van de Zweedse grens) geweest, waar men een enorm, en ik overdrijf nog geen klein beetje, écht enorm sneeuwkasteel gebouwd had. Er zat een restaurant en hotel in. Iedere winter wordt het sneeuwkasteel daar opnieuw gebouwd. Ook hebben we daar een stukje over de zee gelopen. Nee, dat was geen typefout. De zee is bevroren daar dus we liepen óver de zee. De zee hier in Oulu was ook bevroren voorheen, maar sinds deze week is het erg aan het dooien.

Na ons bezoek aan Kemi zijn we naar Zweden gereden. Ik bedacht bij mezelf waar ik allemaal aan dacht bij Zweden. Volvo, Knäkebröd, Stockholm, ABBA, Björn Borg, Vikingen, Pipi Langkous én natuurlijk IKEA! En man o man ik kan niet beschrijven hoe vrolijk ik werd van het feit dat het eerste wat we zagen toen we over de grens waren een IKEA winkel was. Het stereotype wat ik van Zweden had in mijn gedachten werd meteen werkelijkheid.

Het Zweedse landschap en de dorpen net over de grens waren bijna hetzelfde als het van Finland, dus we besloten terug te keren naar Fins lapland. We besloten naar Rovaniemi te gaan, de hoofdstad van Fins lapland. Een heel avontuur om daar te komen! De kortste weg was duidelijk iets anders dan de snelste weg. Helaas kende de gps het verschil niet. Ken je dat programma highway through hell? Nouja, zo voelde het dus een beetje. We reden door de middle of nowhere over compleet bevroren en besneeuwde wegen met geen huis of tankstation te bekennen in de verste verte. We reden over akelige bevroren bruggetjes over het half-bevroren water en langs hele diepe sloten. Echt op mijn gemak zat ik niet in die auto. Maargoed, we zijn veilig aangekomen in Rovaniemi.

Wat een moderne en toeristische stad is dat! Een straat was letterlijk gevuld met souvenirwinkels. Ondanks dat het heel mooi en gezellig was daar, was ik toch een beetje teleurgesteld dat het zo 'verwesterd' is. We zijn weer vertrokken en doorgereden naar het Noord-Oosten. We zijn gestopt bij bossen en meren. Wat een práchtig uitzicht had ik daar! Hoe verder we naar het Noorden reden, hoe meer 'highway-through-hell' wegen dat we tegenkwamen. Maar de prachtige natuur was het zeker waard. We kwamen aan in een dorpje in het Noorden. Tankavaara. Een dorpje aan de rivier waar men vroeger goud uit de rivier haalde met goudpannen. Uiteraard wel alleen in de zomer, in de winter is alles bevroren.

We hadden daar een kleine cottage gehuurd, een klein houten hutje met een houtkachel, omringd door dikke sneeuw tot net iets onder heuphoogte. We werden ontvangen door twee brede en bebaarde mannen, ze zagen er precies uit als het plaatje wat je in je hoofd hebt bij 'scandinavische houthakker'. Ik denk dat het vader en zoon zijn die daar het parkje, goudmuseum, restaurant en bar runnen. We werden hartelijk, doch met enige Finse stugheid, ontvangen. We genoten daar van een heerlijke rendier-hamburger met frietjes in het restaurant. Ongelofelijk veel respect heb ik voor deze twee mannen die dit o-zo-leuke dorpje runnen. Want er woonden geen andere mensen in dit dorp trouwens. Er was alleen dit park, met restaurant en bar, de goudmijnen en het goudmuseum. Wij in Nederland noemen Westelbeers een gehucht, nou dan weet ik niet wat dit was! ;) Het gemiddelde dorp in lapland telde denk ik ongeveer 10 tot 20 huisjes.

De dag daarna hebben we gewandeld rond de oude goudzoekersplaats. ik dacht even van het pad (van platgedrukte sneeuw) af te stappen om meer nieuwe dingen te zien, dat was niet zo'n succes. Ik stond meteen tot mijn heupen aan in de sneeuw. Je kunt je vast voorstellen dat dat voor hilarische momenten heeft gezorgd. We zijn terug gereden richting Rovaniemi, en zijn onderweg meerdere malen gestopt om de natuur te gaan bekijken.

Eenmaal aangkomen bij Rovaniemi gingen we naar Santa's village. Want de enige echte kerstman woont in Rovaniemi! We bezochten Santa's post office, zijn rendieren, zijn cadeautjespakhuis en we zijn ondergronds onder de poolcirkel doorgelopen. De kerstman zelf had het héél druk met op de foto gaan met alle lieve kinderen daar, dus we besloten hem maar met rust te laten ;) Ook was er een Husky park in het dorp. Daar zijn we ook naar binnen geweest om heel veel lieve husky's te aaien. Een van de puppy's in het park vond de bol op mijn muts zo leuk dat hij de muts van mijn hoofd trok en er mee wegrende. Vanuit daar hebben we ook een sledetocht gedaan. Wát een ervaring! Het was heerlijk om even de natuur in te gaan met deze leuke honden. Onze slee met drie mensen erop werd getrokken door twaalf husky's.

Na deze mooie ervaring zijn we teruggereisd naar Oulu. Uitgeput maar voldaan. Ik had deze ervaringen voor geen goud willen missen. Ik had nog twee dagen om uit te rusten voordat ik weer met stage zou beginnen. Ik heb op zondag weer afscheid genomen van Mike op het vliegveld. Dat was niet fijn, maar wat mag ik blij zijn dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb dat afscheid nemen zo moeilijk maakt.

Maandag begon ik weer met stage, bij grade 6 vanaf nu. Finse Grade 6 leerlingen zijn dezelfde leeftijd als Nederlandse groep 8 leerlingen. We begonnen met Physical Education, gym. Ik wandelde vrolijk naar de gymzaal toen ik een van mijn leerlingen tegen kwam. 'Britt, where are you going? I thought you were coming with us?'. Ik keek hem vragend aan. 'We're going sleighing outside today, we're not going to the gym!' legde hij me uit. Oké, sleeën met gym. Dat is nieuw voor mij. We kleedden ons warm aan wandelden naar een grote heuvel, 15 minuutjes van de school vandaan. Daar hebben we anderhalf uur gesleed. Wat een plezier. Alle leerlingen sleeën naar beneden. Langs elkaar, achter elkaar, met zijn tweeën op een slee. Alles in mij dacht; als dit maar goed gaat. Maar dat ging het, er was maar één klein ongelukje. De kans om zelf ook razendsnel van de heuvel af te sleeën liet ik ook zeker niet schieten.

Ik merkte in andere lessen al snel dat leerlingen net even wat anders leren. Ze krijgen competenties die ze moeten bereiken met een project, en maken reflecties. Ze gebruiken ook goede bronnen die ze noteren op een bronnenlijst. De eerste keer dat ik soortgelijke dingen moest doen was geloof ik op het HBO. Leerkrachten worden altijd bij de voornaam genoemd. Schoenen worden uitgedaan wanneer de kinderen binnen komen, ze moeten op sokken lopen in het lokaal (het lijkt wel de omgekeerde wereld, haha!). En ken je dat 'goe-de-mor-gen-al-le-maaaaal' op zo'n enorm enthousiaste toon (maar niet heus) dat kleuters altijd zeggen aan het begin van de dag? Dat doen hier dus alle klassen. 1th tot en met 9th grade. Als ze opstaan 'Good-mor-ninggg Britt' zeggen tegen me krijg ik er echt de kriebels van. Dat had van mij echt niet gehoeven, ik wordt een beetje ongemakkelijk van.

Dinsdag was het skiiing day. Last-minute werden de plannen veranderd. Ik zou niet meer met 6th grade meegaan naar Iso-Syöte, maar met 3th en 4th grade naar Ruskotuntori, want dat zou beter uitkomen met het voorbereiden van de lunch van de leerlingen. Geen probleem voor mij. Mijn leerlingen van 6th grade moesten lachen; 'Why are you going there Britt? Rusko is boring and way too easy to ski! Go with us, that will be more fun!'. Ik zat al te denken in mijn hoofd: is maar beter zo, zo goed kan ik toch niet skieën. In Rusko zou ik dan goed van de heuvel af moet kunnen. Eenmaal aangekomen in Rusko was het een hele mooi, overzichtelijk skigebied waar we kinderen makkelijk in de gaten konden houden.

Ik huurde wat ski's en ging ook maar eens proberen of ik het nog in me had. En of ik me schaamde toen dat enorm tegen bleek te vallen. Ik ging behoorlijk sneeuwhappen tijdens mijn eerste afdaling (niet pijnlijk hoor). Als ik eenmaal beneden ben bedenk ik me opgelucht dat het maar goed is dat ik niet in Iso-Syöte ben, dat had ik nooit gekund. Ik ging nog een aantal keren terug naar boven en het ging steeds beter. Geen sneeuw meer gehapt daarna ;) De kinderen sprintte me nog steeds voorbij, daar niet van. Best ongemakkelijk, ik kom met wat moeite goed beneden en wordt continu full speed ingehaald door kinderen van 8 tot 10 jaar oud. We hadden een mooi kampvuur gemaakt aan het einde van de piste waar de kinderen konden komen lunchen, en een worstje konden eten van het kampvuur. Wat een genot! Wat een bijzondere en leuke dag om mee te maken.

Woensdag was meteen weer een bijzondere dag. De school is bezig met een project om leerlingen bewust te maken van de invloed van media op onze maatschappij. Woensdag en donderdag kregen de leerlingen een workshop van een mediaspecialist. Leerlingen mochten met kleine groepjes hun eigen documentaire maken, over een gekozen onderwerp. Omdat we op een International School zitten kozen we ervoor om allemaal iets te doen over internationaliteit.

Ik begeleide een groepje leerlingen die het onderwerp Finland v.s. USA hadden gekozen. De leerlingen van dit groepje hadden allemaal een aantal jaren in de USA gewoond en vertelde in de documentaire over hun ervaringen en de verschillen die ze zien. Ze schreven eerst een script. Vervolgens gingen ze met camera met standaard en geluidsapparatuur op zoek naar plekken in de school waar ze opnames gingen maken. De tweede dag gingen ze voorbeelden filmen van de verschillen die ze bedacht hadden (acteren). In de middag gingen ze de film bewerken en verder in elkaar zetten. Wat enorm tof om de samenwerking tussen deze leerlingen te zien bij zo'n geweldig project. Ik ben enorm trots op mijn groepje, ze hebben heel goed hun best gedaan en het resultaat is geweldig. Écht heel goed.

Vrijdag, een normale schooldag. Het voelde alsof vrijdag pas de eerste echte schooldag van de week was. Maandag leek maar een halve schooldag, dinsdag skieën, woendag en donderdag het documentaireproject. De leerlingen hadden wiskunde, Fins en Textiel/Techniekwerk. Dat laatste vond ik echt enorm bijzonder om te zien. Deze vakken hebben leerlingen vanaf 3th grade. Na 6th grade kiezen de kinderen welke ze willen gaan doen; Textielwerk of Techniekwerk. Ik had al eerder gehoord dat leerlingen dit vak hadden, maar ik wist niet dat ze zulke lastige dingen zouden doen. De groep textielwerk was een pullover aan het maken. En dan bedoel ik niet repareren, néé, écht maken. Ze waren patronen aan het tekenen, kleuren aan het kiezen, stof uit aan het knippen en alles aan elkaar aan het naaien. Ik voelde me daar echt niet op mijn gemak, want ik zou niet weten hoe dat allemaal werkt. Ik kon de leerlingen hier ook niet echt mee helpen. Lastig.

Ik besloot dus maar bij techniekwerk te gaan kijken. Misschien zou ik dat wel begrijpen. De leerlingen van techniekwerk waren een rijdende speelgoedauto aan het maken van hout, schuimblokken, kabels, twee elastiekjes en twee batterijen. Ze waren aan de gang met vijlen, solderen, figuurzagen. Ze leren hoe elektriciteit werkt een maken zelf een werkende elektriciteitscirkel. Ook niet echt mijn kennisgebied. Laat mij maar een mooi geschiedenisverhaal vertellen of een liedje zingen.

Om heel eerlijk te zijn: Ik vind het heel erg dat ik veel van deze lessen niet begreep. Ik heb een week tot de volgende techniek/textiel les, genoeg tijd om mezelf even in te lezen op deze onderwerpen. Dat ga ik dus ook zeker even doen. Maar wat vind ik het ongelofelijk goed dat dit vak hier aangeboden wordt. De leerlingen leren hier zo ongelofelijk veel, daarnaast vinden ze het ook heel leuk. En frustrerend. Maar wel heel erg goed voor hun probleemoplossend vermogen en de basiskennis.

Na deze te gekke twee weken zie ik uit naar wat er nog komen gaat. Bekijk zeker ook even de foto's die ik aan het verslag toevoeg. Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, ik vind het echt een eer dat zo veel mensen dit blog lezen! Het geeft me veel positieve energie om nog meer te leren en te zien hier, en er vervolgens weer over te schrijven. Ik houd jullie op de hoogte, dikke kus!