Aankomst in Oulu, een onrustige start

Het is allemaal zo snel gegaan. Vrijdagmiddag vertrok ik vanuit thuis, verwend dat ik ben met mijn lieve familie werd ik uitgezwaaid door mama, Anne, Lieke en Jochem. Op Schiphol stond Mike al op me te wachten om even wat mee te gaan eten en daarna mij uit te zwaaien. Toen ik toch echt afscheid moest nemen van hem en van Nederland voor een week of tien had ik het toch wel even moeilijk. Gelukkig ging mijn lieve papa het eerste weekend met me mee om samen de stad te gaan verkennen!

Toen kwam de eerst verassing. De douane op Schiphol. Ik heb vaker gevlogen, maar dit was wel wat heftiger dan wat ik gewend was. Ik moest mijn schoenen uit en mijn spullen in een bakje doen om vervolgens in een soort mensenscan te gaan staan. Twee enorme platen draaien rondom je heen en scannen als het ware of je ijzeren voorwerpen aan je lichaam hebt. Toen ik daaruit kwam werd ik meteen gefouilleerd. Tot mijn verbazing moest iedereen gefouilleerd worden. Misschien klinkt dit voor sommigen van jullie heel bekend, maar voor mij wat dit toch echt even wennen.

De vlucht naar Helsinki voorliep voorspoedig. Bij de landing werden we betoverd door de lampjes buiten. Geen grote reclameborden, geen felle lampen. Enkel straatlantaarns en wat lichtjes vanuit huizen en flats. Het was zo rustig, zo stil, ondanks dat we in deze hoofdstad landde. Helsinki Airport was enorm. In tegenstelling tot Oulu, waar we vanuit Helsinki naartoe vlogen in een uurtje. Midden in de nacht kwamen pap en ik aan op het vliegveld in Oulu, waar we binnen 5 minuten mijn koffer hadden en met de taxi naar het hotel konden gaan. De taxichauffeur vertelde ons een hoop over de stad. Oulu blijkt de zakelijke hoofdstad van heel Scandinavië te zijn. Veel mensen praten er dus ook Engels. Ik moet toegeven dat ik doodsbenauwd werd van de taxirit, want de weg lag vol met sneeuw en ijs, en de chauffeur reed vol gas door de straten. Hij legde ons uit dat mensen in Finland veel kleine spikes onder hun banden hebben, waardoor ze meer grip hebben. Hij liet dit later ook aan ons zien, dat was nog eens wat anders dan Nederlandse winterbanden! De aankomst in het hotel ging vlot en al snel lag ik in een bedje te slapen.

Zaterdag gingen we kijken bij mijn appartement. Dat viel even tegen! De verhuurder kwam niet alleen veel te laat opdagen (wat heel leuk is als het sneeuwt en onder nul is - NOT) , hij liet me ook nog eens een ander appartement zien dan hij me op de foto's gestuurd had. Een appartement zonder warm water, zonder meubels, enorm klein. Dus ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik hier niet meer akkoord ging en ben vertrokken. Daar zit je dan, in een wildvreemde stad aan de andere kant van Europa, zonder woonruimte vanaf maandag.

De stad zelf is overigens wel echt prachtig. De straten zijn bedekt met sneeuw en het is opvallend rustig voor een grote stad. Ik moet zeggen dat wel alles op elkaar lijkt zo in de sneeuw, haha! En de mensen hier zijn geweldig, overal waar ik geweest ben zijn de mensen zo ongelofelijk vriendelijk en behulpzaam. Daar kunnen wij Nederlanders wat van leren. Ik voel me écht welkom, dankjewel lieve mensen van Oulu!

Na de teleurstelling van mijn appartement zijn pap en ik terug gegaan naar het hotel waar we geprobeerd hebben via internet een nieuw plekje te zoeken, wat natuurlijk niet echt gemakkelijk gaat zo last minute. Ik geloof dat ik een engeltje op mijn schouder had, want we vonden al snel een nieuw prachtig appartement midden in het centrum voor maar een iets hogere prijs (boven de burger king, altijd leuk!). Vandaag hebben we de sleutel op kunnen halen en morgen kan ik er meteen in. Heb ik even geluk gehad!

Vannacht is wel de nacht dat papa weer naar de taxi neemt naar het vliegveld en terug vliegt naar Nederland. Het was fijn om hem hier te hebben het weekend, dan was ik toch mijn eerste weekend niet helemaal alleen in een nieuwe stad. Vanaf morgen ga ik het zelf moeten doen. En morgen is mijn eerste stagedag op de Oulu International School.... Wish me luck!